Γνωρίζοντας τα χελιδόνια… Οδηγίες κατασκευής φωλιάς!!!

Υποδεχτείτε τα φτιάχνοντας μια φωλιά​.

Είναι όλα τα χελιδόνια ίδια;

ΟΧΙ! Στην Ελλάδα συναντάμε 5 διαφορετικά είδη χελιδονιών:

Τι τρώνε;

Μικρά έντομα όπως κουνούπια και μύγες! Μάλιστα, οι γονείς για να ταΐσουν τα μικρά τους, ετοιμάζουν σβόλους που ο καθένας αποτελείται από περισσότερα από 50 έντομα!

Από που έρχονται;

Τα χελιδόνια διανύουν περίπου 10.000 χλμ για να έρθουν σε μας. Ξεκινούν από την Αφρική (νότια της Σαχάρας) σε μεγάλα σμήνη για να φτάσουν εδώ την άνοιξη.

Το ίδιο μεγάλο ταξίδι κάνουν και το φθινόπωρο, όταν φεύγουν από την Ελλάδα. Συνολικά δηλαδή μπορεί να ταξιδεψουν περίπου 20.000 χλμ για να έρθουν εδώ και να επιστρέψουν στην Αφρική!

Πώς φτιάχνονται οι φωλιές τους;

Τα 4 από τα 5 είδη φτιάχνουν τη φωλιά τους από πηλό (λάσπη) ενώ μόνο το ένα (το οχθοχελίδονο) ανοίγει τρύπες στο έδαφος συνήθως εκεί που υπάρχει νερό. Μαζεύουν μικρά κομμάτια λάσπης από κάποιο κοντινό σημείο και τους μεταφέρουν εκεί που θέλουν να χτίσουν τη φωλιά τους.

Χρειάζονται 700 – 1500 σβόλους για την κάθε φωλιά. Το «χτίσιμο» μπορεί να κρατήσει από 3 έως 16 ημέρες!!!

Ενεργειακές ανάγκες.

Το μεγάλο ταξίδι των χελιδονιών διαρκεί αρκετές εβδομάδες. Πριν ξεκινήσουν από την Αφρική, πρέπει να είναι γεμάτα ενέργεια, δηλαδή να έχουν φάει πολλά πλούσια μυγογεύματα! Εξάλλου, ένα τέτοιο ταξίδι απαιτεί αρκετές στάσεις για ξεκούραση, νερό και φαγητό.

Ποιους κινδύνους αντιμετωπίζουν στο ταξίδι τους;

Διάσχιση της θάλασσας. Ξεκινούν λοιπόν για το μακρύ ταξίδι τους. Δυστυχώς, πρέπει να διανύσουν το Αιγαίο, δηλαδή μια μεγάλη απόσταση που καλύπτεται κυρίως από θάλασσα.

Τα χελιδόνια χρειάζονται αρκετή ενέργεια για να διασχίσουν τη θάλασσα, διότι αν κουραστούν και δε βρίσκεται κάποιο νησάκι κοντά τους να ξεκουραστούν θα πέσουν στη θάλασσα και θα πνιγούν.

Μέσα σ’αυτή τη τεράστια απόσταση που διανύουν τα χελιδόνια κάθε χρόνο αντιμετωπίζουν προβλήματα που κάνουν το ταξίδι τους πιο δύσκολο.

Σκεφτείτε ότι πρέπει να έρθουν αντιμέτωπα με αρπακτικά πουλιά, καταιγίδες και δυνατούς ανέμους. Πρέπει να διασχίσουν τεράστιες ερήμους όπως τη Σαχάρα και απέραντες θάλασσες όπως το Αιγαίο. Η λίστα με τις δυσκολίες δε σταματά όμως εδώ, πολλά από τα μέρη που θα μπορούσαν να ξεκουραστούν έχουν καταστραφεί ή ρυπανθεί με αποτέλεσμα πολλά από τα χελιδόνια να μη τα καταφέρουν, αλλά ακόμη και αυτά που φτάνουν στο προορισμό τους συναντούν όλο και λιγότερα μέρη που θα μπορούσαν να φωλιάσουν.

“Δύσκολα τα πράγματα” εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι?

Ποια είναι η σχέση του ανθρώπου με τα χελιδόνια;

Από παλιά οι άνθρωποι είχαν συνδυάσει την άφιξη των χελιδονιών με την άνοιξη. Αυτό και μόνο θα αρκούσε για να καταλάβουμε γιατί τα χελιδόνια είναι τόσο αγαπητά στους ανθρώπους. Δεν είναι όμως μόνο αυτό… Κάντε έναν απλό υπολογισμό: ένα μικρό χελιδόνι σε μια μπουκιά τρωει παραπάνω από 50 κουνούπια και μύγες! Φανταστείτε πόσα έντομα τρωει μια χελιδονοοικογένεια με 3 – 6 μικρά σε μία ολόκληρη ημέρα!!! Τι θα γινόταν αν δεν ερχόντουσαν τα χελιδόνια μια χρονιά;;

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν εμείς γι’ αυτά;

Φτιάχνουμε και τοποθετούμε ταΐστρες και ποτίστρες. Προσέχουμε και δε ρυπαίνουμε τους ανοιχτούς χώρους που επισκεπτόμαστε.
Φτιάχνουμε φωλιές και τις τοποθετούμε σε σημεία όπου οι άνθρωποι δεν έχουν εύκολη πρόσβαση. Προσπαθούμε να κάνουμε το σχολείο ή την αυλή του σπιτιού μας όσο πιο φιλόξενη για τα μικρά πουλιά. Ενημερώνουμε τους φίλους και την οικογένεια μας για τα προβλήματα αυτά και τους τρόπους αντιμετώπισής τους.

Οδηγίες κατασκευής φωλιάς.

Η φωλιά του λευκοχελίδονου μοιάζει περίπου με μισή κούπα στο επάνω μέρος της οποίας υπάρχει μια μικρή είσοδος (τόση που να χωράει μονάχα ένα λευκοχελίδονο και όχι ένα πιο παχουλό σπουργίτι που συχνά κλέβει τις φωλιές των χελιδονιών). Εάν η είσοδος πάντως που θα αφήσουμε είναι μεγαλύτερη από αυτή που θα περίμεναν τα χελιδόνια σχεδόν πάντα καταφέρνουν να βρουν λίγη λάσπη για να την κλείσουν.

Για την κατασκευή κάθε φωλιάς θα χρειαστούμε περίπου ένα κιλό πηλό.

Αν θέλουμε, μαζί με τον πηλό μπορούμε να ανακατέψουμε, ως συνθετικό υλικό, μικρά κομματάκια ξερού χόρτου, όπως κάνουν και τα χελιδόνια. Η κατασκευή μας θα έχει, περίπου, το σχήμα μισής κούπας με μέγιστη διάμετρο 20 εκατοστά και πάχος 1,5-2 εκατοστά.

Η φωλιά θα ετοιμαστεί πιο εύκολα εάν δουλέψουμε στη γωνία δύο κάθετων μεταξύ τους επιφανειών. Για παράδειγμα, μπορούμε να καρφώσουμε κάθετα δύο σανιδάκια πλάτους 15 εκ. και μήκους 20 εκ.

Φώτο 1:

Διπλώνουμε το έντυπο (που μπορείτε να βρείτε σε αυτό το αρχείο) στη μέση, μέχρι να σχηματιστεί ορθή γωνία, και το τοποθετούμε στις επιφάνειες που θα δουλέψουμε.

Φώτο2:

Παίρνουμε κομμάτια πηλού (στο μέγεθος ροδάκινου) και πλάθουμε χοντρά ‘μακαρόνια’ πάχους 2 εκατοστών περίπου. Τοποθετούμε το πρώτο ‘μακαρόνι’ πάνω στο ημικύκλιο του εντύπου που υποδεικνύεται ως ‘ΒΑΣΗ’.
Φώτο 3:

Τοποθετούμε το δεύτερο μακαρόνι πάνω στο πρώτο ,αλλά λίγο πιο μέσα, ώστε να αρχίσει να κλείνει η φωλιά.

Φώτο4:

Ενώνουμε τα δύο κομμάτια μεταξύ τους σπρώχνοντας με τα δάκτυλα τον πηλό στην εξωτερική και στην εσωτερική πλευρά της φωλιάς.

Φώτο5:

Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο έως ότου ετοιμαστεί ολόκληρη η φωλιά.

Φώτο6:

Στο τέλος αφήνουμε μια οπή σε σχήμα μισής έλλειψης, με διαστάσεις περίπου 6,5-7 x 2,5 εκατοστά. Θα χρησιμοποιηθεί από τα χελιδόνια ως είσοδος.

Φώτο7:

Με τα δάχτυλα, κλειδιά ή άλλο εργαλείο, επεξεργαζόμαστε την εξωτερική επιφάνεια ώστε να μοιάζει πιο φυσική, καθώς και στις περιφέρειες.

Φώτο 8:

Φώτο 9:

Τοποθετούμε τη φωλιά σε ένα σκιερό μέρος για να στεγνώσει σιγά-σιγά όσες μέρες χρειαστεί. Δεν χρειάζεται ψήσιμο.
Φώτο 10:

Όταν η φωλιά στεγνώσει, θα είναι έτοιμη να τοποθετηθεί στην τελική της θέση, κάτω από μια βεράντα στον εξωτερικό τοίχο ενός σπιτιού. Πρέπει να είναι προφυλαγμένη από τις έντονες καιρικές συνθήκες καθώς και από ανθρώπους ή ζώα που θα μπορούσαν να κάνουν κακό. Δεν πρέπει να πέφτει νερό πάνω της. Απαραίτητο είναι επίσης να μην υπάρχουν εμπόδια (π.χ. δέντρα) σε απόσταση αρκετών μέτρων από τη φωλιά.

Πληροφοριες από :

“www.ornithologiki.gr”