Ζευγάρι καρδερίνες… Κάπως αλλιώς…
Είναι δοκιμασμένο σε 5 ζευγάρια σε διάστημα τριών χρόνων. Θα περιγράψω πως χειρίστηκα το τελευταίο ζευγαρι.
Το αρσενικό πουλί το διάλεξα να είναι φλύαρο και αρκετά ήρεμο. Η θηλυκιά περσινή κοπέλα γεννημένη σε κλούβα 3χ3. Δεν μπορώ να πω ότι είναι και τόσο ήρεμη. Γιατί αυτήν; Τυχαία!!! Την έπιασα στην κλούβα να της κόψω τα νύχια και την είδα λίγο αδύνατη και απλά δεν την ξανά έβαλα μέσα… Και τα δύο πουλιά πρέπει να είναι υγιή.
Τα έβαλα από τέλος Νοεμβρίου σε μία 60αρα ζευγαρωστρα με χώρισμα να βλέπει το ένα το άλλο. Το κλουβί μπήκε στην κουζίνα του σπιτιού (παρ όλη την ψυχολογική και σωματική βία της γυναίκας μου!!!) στο ύψος του κεφαλιού περίπου, τυλιγμένο με νάιλον εκτός της οροφής και της μισής μιας πλευράς και μία λάμπα τύπου led (από Κίνα) με ένα χρονοδιακόπτη άναβε από τις 07:00 το πρωί μέχρι τις 20:00 κάθε βράδυ.
Από τροφή ένα καλό μείγμα για άγρια και μέρα παρά μέρα έβαζα φρούτο, αυγό (1/8 του αυγού), πρασινάδα, κανναβούρι+νιζερ και κια. Κια κάθε δύο μέρες σε ποσότητα μισή αυγοθήκη. Δεν έλειπε ποτέ θρυμματισμένα όστρακα, ξερή ρίγανη+ θυμάρι και αποξηραμένα σκουλήκια. Αρχές Ιανουαρίου μπήκε σε αυγοθήκη βιολογικός ξεφλουδισμένος ηλιόσπορος ελαφρώς σπασμένος (ΑΒ Βασιλόπουλος) τρεις φορές την εβδομάδα.
Το Σαββατοκύριακο (όποτε το θυμόμουν) τσάι χαμομήλι ή φασκόμηλο.
Στον μήνα πάνω βγήκε και το χώρισμα. Τσακωμοί πολλοί στην αρχή πράγμα που εμένα προσωπικά δεν με ανησυχεί ιδιαίτερα. Το κάνουν αυτό τα αγαπημένα ζευγάρια… Ο αρσενικός πλέον κελαηδά λίγο πιο σιγά από πριν ιδικά σε άνοιγμα βρύσης – απορροφητήρα.
Τα πουλιά τον πρώτο καιρό ήταν πολύ ανήσυχα ειδικά το θηλυκό. Μετά τον πρώτο μήνα πλησίαζα και έφερνα το πρόσωπο μου κοντά στο κλουβί και δεν ενοχλούνταν ιδιαίτερα. Αρχές Ιανουαρίου μπήκαν και οι φωλιές. Δύο εξωτερικές και μία εσωτερική.
Μέσα Ιανουαρίου ξεκίνησαν και τα φιλιά. Ο αρσενικός παρακάλαγε την θηλυκιά για λίγο σημασία ανοιγοκλείνοντας ελαφρά το στόμα του , τεντώνοντας το σώμα του και κάνοντας μία ελαφριά και ψιλή φωνή . Αυτό συνεχίζεται για 20 μέρες όπου αρχίζει και μπαίνει και λίγο υλικό φωλιάς για να δω αντιδράσεις.
Η θηλυκιά έπαιζε με το βαμβάκι κυρίως, κάνοντας ένα χαρούμενο φτεροκοπημα σαν να χορεύει. Τέλος Φεβρουαρίου με τις πρώτες καλοκαιρίες το κλουβί βγήκε έξω όπως ήταν με το νάιλον, σε φωτεινό σημείο, με άμεσο το ηλιακό πρωινό φως για περίπου δύο ώρες.
Στην εβδομάδα πάνω ή θηλυκιά φτιάχνει την φωλιά και γεννά τα αυγά όπου τα κλωσάει με υπομονή. Συνεχίζω να έχω επαφή με το ζευγάρι με καθημερινό άλλαγμα νερού, μειώνω το κια – κανναβούρι – νίζερ και κόβω τελείως τα λαχανικά και το αυγό και όλα αυτά για να μην παχύνει το ζευγάρι από την ακινησία. Έτσι με την καθημερινή ολιγόλεπτη επαφή πάντα με αργές κινήσεις επίσης διατηρούν τον ίδιο ήρεμο χαρακτήρα με πριν.
Σιγά σιγά κάθε μέρα το κλουβί μετακινείται σε διπλανό φωτεινό και πάλι σημείο χωρίς όμως να τα χτυπάει το άμεσο ηλιακό φως (αποφυγή πρόωρης πτερόροιας). Αυτό είναι το δυσκολότερο κομμάτι διότι η θηλυκιά μπορεί εύκολα να παρατήσει την φωλιά.
Έχω κάνει 4 τρύπες με ουπατ στον τοίχο και κάθε δύο μέρες μετακινούσα το κλουβί περιμένοντας πάντα να ξανακαθίσει στην φωλιά χωρίς ευτυχώς να δημιουργήσω προβλήματα.
Δεν τα ενοχλώ με καθαριότητα του κλουβιού από την στιγμή που φτιάξει την φωλιά μέχρι και την πρώτη εβδομάδα από την γέννηση των μικρών (ίσως είμαι λάθος εδώ…). Αν όμως το ζευγάρι τείνει να κατεβαίνει συνέχεια στον πάτο του κλουβιού τότε είναι υποχρεωτικό…
Έκανε τέσσερα αυγά, τρία γόνιμα και ένα άσπορο.
