Κείμενο του Αλέξανδρου Μουζεβαλντ (πρόσφατα και εθνικός κριτής της Γερμανίας στα παραδείσια).
“Αντιβίωση – Προληπτικό ??
Υπάρχουν αμέτρητες δημόσιες συζητήσεις που δίνουν στους εκτροφείς πουλιών απαντήσεις και συμβουλές στο θέμα της χρήσης των αντιβιώσεων για την πρόληψη διάφορων ασθενειών.
Δεν μπορώ όμως να καταλάβω, γιατί κάποιοι εκτροφείς επιμένουν στις λανθασμένες προλήψεις και τις διαβιβάζουν στους υπόλοιπους, παρόλο που ο κάθε φιλόζωος θα είχε καταλάβει την κρίσιμη διάσταση αυτού του θέματος και θα μπορούσε να βρει τις σωστές απαντήσεις σε σοβαρές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο.
Γι’ αυτό τον λόγο αποφάσισα, για να λυθεί κάθε απορία, να συζητήσω με τον ειδικό, Κ. Δρ. Καλέττα. Είναι απαράδεκτη η χρήση διάφορων φαρμάκων και αντιβιώσεων χωρίς τον απόλυτο έλεγχο και την γνώση των συνεπειών. Πόσο μάλλον, αν ο κάτοχος δεν είναι σίγουρος για την ασθένεια του ζώου.
Η λάθος χρήση και ποσότητα των αντιβιώσεων οδηγεί στην αύξηση της αντοχής των παθογόνων οργανισμών όπως επίσης και σε διαταραχές του μεταβολισμού των νεοσσών.
Τα βακτηρίδια του εντέρου πρέπει να υπάρχουν πάντα σε μια συγκεκριμένη ποσότητα. Αυτή η ισορροπία όμως διακινδυνεύεται και αυτόματα η λειτουργία του οργανισμού. Γι’ αυτό τον λόγο είναι ο οργανισμός μετά την χρήση των φαρμάκων αυτών εκτεθειμένος σε μύκητες. Επίσης δύσκολα μπορούμε να συμπληρώσουμε το κενό της έλλειψης βιταμινών.
Αυτό έχει επιπτώσεις και στην σωματική ανάπτυξη των πουλιών, βλάπτει το ανοσοποιητικό σύστημα, το συκώτι, τα νεφρά και μπορεί να φέρει ακόμα και τον θάνατο. Αυτές οι σημαντικές βιταμίνες δεν μπορούν να δοθούν με δοσολογία, πρέπει να βρίσκονται στην φυσική κατάσταση του οργανισμού.
Αν λοιπόν διακινδυνέψουμε την ισορροπία αυτή, ο οργανισμός θα είναι «ένα εύκολο θύμα για μύκητες και πιθανή ραχίτιδα». Βλέπουμε λοιπόν πως η υγεία των πουλιών δεν εξαρτάται από περιττά φάρμακα. Αν συναντήσουμε στην εκτροφή μας κάποια μεταδοτική αρρώστια, πρέπει να αλλάξουμε τις συνθήκες της εκτροφής και η δοσολογία φαρμάκων είναι μόνο πιθανή, αν γνωρίζουμε ακριβώς τον λόγο της αρρώστιας, τον σύνδρομο και τα συμπτώματα αυτής. Διαφορετικά μπορεί λόγω της λάθος πρόληψης να δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι άνοσους οργανισμούς.
Η ερώτηση είναι, τι ακριβώς είναι αυτή η ανοσία και ποιός ο συσχετισμός με τις αντιβιώσεις;
Πολλές φορές έχουμε συναντήσει δηλώσεις όπως «Δεν καταλαβαίνω, γιατί το πουλί είναι άνοσο σ’ αυτή την αντιβίωση, αφού δεν την έχει ξαναπάρει στο παρελθόν.» Εδώ υπάρχει μια παρεξήγηση, δεν είναι τα πουλιά άνοσα και δεν παίζει κανέναν ρόλο, αν έχουν ξαναπάρει αυτό το συγκεκριμένο φάρμακο.
Για να κατανοήσουμε όμως το πρόβλημα αυτό, ας το εξηγήσουμε μ’ ένα παράδειγμα.
Το βακτηρίδιο Α αντιδρά θετικά σε μία συγκεκριμένη αντιβίωση, την οποία θα ονομάσουμε για ευνόητους λόγους ΑΒ1. Ο εκτροφέας βλέπει τα ευχάριστα αποτελέσματα και συνεχίζει με την δοσολογία, όμως το πουλί αναρρώνει γρήγορα και ο εκτροφέας διακόπτει την χρήση της αντιβίωσης. Πόσες φορές του έχουν πει άλλωστε πως η διαρκή χρήση αντιβιώσεων βλάπτει! Έτσι αποφασίζει να σταματήσει την διαδικασία αυτή, χωρίς να ρωτήσει έναν ειδικό.
Μειώνει την θεραπεία από εφτά μέρες σε π.χ. πέντε μέρες. Ένα μεγάλο λάθος! Στο σώμα του πουλιού δεν είχαν πεθάνει όλα τα βακτηρίδια Α. Κάποια από αυτά ήταν ιδιαίτερα δυνατά και κατάφεραν να επιβιώσουν. Μπορεί βέβαια να είναι αδύναμα, γι’ αυτό το πουλί έδειχνε πως θεραπεύτηκε, όμως ένα μικρό ποσοστό κατάφερε να ξεπεράσει την επίθεση της αντιβίωσης ΑΒ1. Αυτό όμως σημαίνει πως όταν θα ξαναποκτήσουν τις δυνάμεις τους θα καταβάλουν ξανά τον οργανισμό.
(Εδώ θέλει να καταλήξει μεγάλη προσοχή!!!)
Αυτό ονομάζεται υποτροπή.
Ο εκτροφέας βλέπει τα ίδια συμπτώματα και πιστεύει πως είναι η ίδια ασθένεια, έτσι επιλέγει την χρήση της ίδιας αντιβίωσης, ΑΒ1. Μόνο που τώρα το πουλί δεν δείχνει καμία αντίδραση, αφού τα βακτηρίδια Α είναι άνοσα. Στην χειρότερη περίπτωση το πουλί δεν μπορεί να καταπολεμήσει τα καινούργια δυνατά βακτηρίδια Α και πεθαίνει.
Ο άπειρος εκτροφέας πιστεύει πως φταίει το φάρμακο και πως δεν βοήθησε καθόλου στην αντιμετώπιση της ασθένειας, όμως δεν κατανοεί όλη αυτή την διαδικασία που βρίσκεται κρυμμένη πιο βαθιά.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πιθανότητα. Ο εκτροφέας βλέπει πως η αντιβίωση ΑΒ1 δεν βοηθάει, έτσι επιλέγει να χρησιμοποιήσει μια άλλη(ΑΒ2). Αφού αυτή οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα, σταματάει και αυτή την θεραπεία μετά από λίγο καιρό και όλα αρχίζουν πάλι από την αρχή σαν σ’ έναν φαύλο κύκλο.
Στο τέλος έχει ένα πουλί με βακτηρίδια Γ , που είναι άνοσο στην αντιβίωση ΑΒ1 και ΑΒ2 και, συνεχίζοντας με αυτόν τον λανθασμένο τρόπο πρόληψης, σε πολλές άλλες αντιβιώσεις, μέχρι το πουλί να οδηγηθεί από τον ίδιο τον ανήξερο εκτροφέα στον θάνατο.
Αυτό το πρόβλημα υπάρχει και στην ιατρική στους ανθρώπους. Δυστυχώς μ’ αυτόν τον τρόπο έχει δημιουργηθεί ένα μικρόβιο που προκαλεί πνευμονία και έχει την απόλυτη ανοσία προς όλα τα φάρμακα και τις αντιβιώσεις. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως δεν μπορεί να καταπολεμηθεί. Είναι πολύ δυσάρεστο να είμαστε εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για τέτοιες σοβαρές περιπτώσεις. Το καλύτερο θα ήταν, για να αποφύγουμε κάτι τόσο δυσάρεστο, να απευθυνθούμε σ’ έναν ειδικό σε τέτοιες περιπτώσεις και να προγραμματίσουμε μια θεραπεία με την βοήθεια του.“
